Gabinet proponuje prywatyzację uczelni państwowych

Gabinet Ministrów Ukrainy przedstawił propozycję, która może stać się znaczącą zmianą w dziedzinie szkolnictwa wyższego – umożliwienie prywatyzacji państwowych instytucji szkolnictwa wyższego. Taki krok przewiduje projekt ustawy „O budżecie państwa na rok 2025”, jak zauważył Serhij Babak, przewodniczący Komisji Edukacji, Nauki i Innowacji Rady Najwyższej.

Zgodnie z proponowanym projektem ustawy rząd planuje zawiesić na rok przepisy zabraniające prywatyzacji uczelni i ich majątku. W szczególności odnosi się to do przepisów ustawy „O oświacie” i ustawy „O prywatyzacji mienia państwowego i komunalnego”. Inicjatywa ta wywołała znaczący odzew, a Babak podkreślił, że propozycja stała się już przedmiotem aktywnej dyskusji w komisji.

Dyskusje na temat przyszłości uczelni publicznych nie są niczym nowym. Wcześniej Ministerstwo Edukacji i Nauki Ukrainy wskazywało na potrzebę zmniejszenia liczby szkół wyższych w związku ze spadkiem liczby absolwentów szkół. Ministerstwo podkreśliło, że nadmierna liczba uczelni nie odpowiada współczesnym potrzebom kraju, a ich optymalizacja wpłynie na poprawę jakości kształcenia i zarządzania.

Dziś na Ukrainie działa około 170 państwowych uniwersytetów, ponadto w kraju działa 100 prywatnych i 40 komunalnych uczelni. Liczby te, zdaniem Ministerstwa Edukacji, znacznie przekraczają potrzeby rynku edukacyjnego. Rząd uważa, że ​​optymalnym rozwiązaniem byłoby zmniejszenie liczby uczelni publicznych do 100.

Pomysł prywatyzacji placówek oświatowych budzi jednak obawy wśród pedagogów i społeczeństwa. Jedną z głównych obaw jest możliwość utraty kontroli państwa nad jakością edukacji i ryzyko komercjalizacji tej dziedziny. Ponadto pojawia się kwestia gwarancji socjalnych dla nauczycieli i pracowników tych instytucji, a także dostępności edukacji dla uczniów, zwłaszcza z najsłabszych grup społecznych.

Pomimo licznych dyskusji i kontrowersji prywatyzacja uczelni może stać się narzędziem reformy systemu edukacji, jednak jej realizacja wymaga ostrożnego podejścia. Ważne jest, aby proces ten nie doprowadził do pogorszenia dostępu do szkolnictwa wyższego i obniżenia jego jakości.